Τεμπελιά ή Ανεμελιά;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Ανεμελιά. Ήταν πάντα χαρούμενη και ήξερε όλα τα παιχνίδια του κόσμου. Είχε πάρα πολλούς φίλους και όλοι την αγαπούσαν.

Μετά από καιρό όμως οι φίλοι της άρχισαν να αλλάζουν και δεν τους άρεσε πια η παρέα της. Τρέχανε πίσω από μια καινούρια φίλη, την Δουλειά. Η Δουλειά που μισούσε την Ανεμελιά της έβγαλε ένα παρατσούκλι, την έλεγε Τεμπελιά.
Από τότε όλοι την ανεμελιά την λέμε τεμπελιά!

Καλωσόρισμα.

 

Με μια ελαφριά ανατριχίλα και "βαριά" αγωνία τολμώ και πληκτρολογώ την πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό το "κάποιο blog", μετά από 7 έτη διαδικτυακής απουσίας και σχεδόν πλήρους απουσίας γραπτών!

Κάποτε, στο εφηβικό μου παρελθόν διατηρούσα και πάλι μια ιστοσελίδα, με διάφορες νεανικές ανησυχίες στο περιεχόμενο της, η οποία έπαψε σταδιακά να με αντιπροσωπεύει ή μάλλον να την αντιπροσωπεύω και κάπως έτσι απομακρύνθηκα από το γράψιμο.
Φιλοδοξία μου με το εγχείρημα του "κάποιο blog" είναι να σπαταλώ τον χρόνο μου δημιουργικά, που είναι ένα σκαλί πάνω από το να σπαταλώ τον χρόνο μου απλώς!Ελπίζω οι γονείς μου να χαρούν για την προσωπική μου ανέλιξη...Επίσης επιθυμία μου είναι να ξαναθυμηθώ την χαρά της έμπνευσης, της δημιουργίας και της ολοκλήρωσης μέσα από το γράψιμο που μου έχει λείψει.
Εύχομαι να το διασκεδάσω κι εγώ αλλά κι όποιος τύχει και βρεθεί στον νέο αυτόν ιστότοπο!